ผังกระบวนการและอุปกรณ์สำหรับปุ๋ยไนโตรเจน ฟอสฟอรัส โพแทสเซียม และยูเรียที่ปล่อยช้าโดยใช้เบนโทไนต์เป็นตัวพา

อุปกรณ์กระบวนการปุ๋ยละลายช้าของเบนโทไนท์ส่วนใหญ่ประกอบด้วยส่วนต่างๆ ดังต่อไปนี้:
1. เครื่องบด: ใช้ในการบดเบนโทไนท์ ไนโตรเจน ฟอสฟอรัส โพแทสเซียม ยูเรีย และวัตถุดิบอื่น ๆ ให้เป็นผงเพื่ออำนวยความสะดวกในการประมวลผลในภายหลัง
2. เครื่องผสม: ใช้เพื่อผสมเบนโทไนต์ที่บดแล้วกับส่วนผสมอื่น ๆ ให้เท่ากัน
3. เครื่องบดย่อย: ใช้เพื่อทำให้วัสดุบดเป็นเม็ดเพื่อบรรจุภัณฑ์และการใช้งานในภายหลัง
4. อุปกรณ์อบแห้ง: ใช้ในการทำให้อนุภาคที่ผลิตแห้ง ขจัดความชื้น และปรับปรุงความเสถียร
5. อุปกรณ์ทำความเย็น: ใช้เพื่อทำให้อนุภาคแห้งเย็นลงเพื่อป้องกันไม่ให้มีการเปลี่ยนแปลงระหว่างการบรรจุและการใช้งาน
6. อุปกรณ์บรรจุภัณฑ์: ใช้ในการบรรจุอนุภาคระบายความร้อนเพื่อปกป้องคุณภาพและการใช้งานอย่างปลอดภัย
อุปกรณ์เหล่านี้สามารถนำมารวมกันและปรับเปลี่ยนได้ตามผังกระบวนการ และสามารถกำหนดผังกระบวนการเฉพาะและการกำหนดค่าอุปกรณ์ได้ตามความต้องการในการผลิตจริง

วัสดุ: “ข้อดีของเบนโทไนต์ในฐานะผู้ให้บริการปุ๋ย”
เพื่อที่จะปรับปรุงการใช้ปุ๋ยอย่างมีประสิทธิภาพ มีปุ๋ยที่ละลายช้าหลายชนิดที่ใช้เบนโทไนต์เป็นตัวพาในตลาดปุ๋ยที่ละลายช้าเหล่านี้ทำงานได้ดีมากในการชะลอกระบวนการปล่อยปุ๋ยยกตัวอย่างไนโตรเจนเบนโทไนท์และปุ๋ยฟอสฟอรัสที่ละลายช้าเตรียมไนโตรเจนตัวพาเบนโทไนต์และปุ๋ยที่ปล่อยช้าของฟอสฟอรัสโดยการผสมเบนโทไนท์ โมโนแอมโมเนียมฟอสเฟต (MAP) เรซินยูเรีย-ฟอร์มาลดีไฮด์ และแมกนีเซียมคาร์บอเนตศึกษาผลของชนิดเบนโทไนต์ อัตราส่วนดินต่อปุ๋ย ยูเรีย-ฟอร์มาลดีไฮด์เรซิน และปริมาณเกลือแมกนีเซียมต่อไนโตรเจนรวมและ P2O5 ในปุ๋ยที่ปล่อยช้ามีการศึกษากฎอิทธิพลของอัตราการละลายสะสม และทำการทดลองในหม้อโดยใช้มะเขือเทศสีแดงผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าผลของโซเดียมเบนโทไนต์ที่ปล่อยออกมาช้านั้นดีกว่าแคลเซียมเบนโทไนต์อัตราการปลดปล่อยไนโตรเจนสะสมของปุ๋ยที่ปล่อยช้าจะลดลงตามการเพิ่มขึ้นของอัตราส่วนปุ๋ยในดินหรือปริมาณเรซินยูเรีย-ฟอร์มาลดีไฮด์ และสภาวะกระบวนการที่เหมาะสมที่สุดสำหรับผลการปลดปล่อยช้าคือ: : ตัวพาคือโซเดียมเบนโทไนต์ ซึ่งเป็นดินต่อปุ๋ย อัตราส่วน 8:2 ปริมาณแมกนีเซียมคาร์บอเนตคือ 9% และปริมาณเรซินยูเรียฟอร์มาลดีไฮด์คือ 20%นอกจากนี้ การใช้ปุ๋ยละลายช้าที่มีเบนโทไนต์มีข้อดีเหนือกว่าการใช้โมโนแอมโมเนียมฟอสเฟต (MAP) อย่างเห็นได้ชัด ในแง่ของความสูงของพืชและจำนวนใบของพืชผลผลิตมะเขือเทศสีแดงเพิ่มขึ้น 33.9% และค่าความผันผวนของผลผลิตก็น้อยลง